||| روزنامه گل ||| (۲ دی‌ماه ۱۳۹۴)
انگار این روزها حاشیه سازی برای موفق ترین رشته ورزشی ایران طی دو دهه اخیر «بی بهانه» هم امکان پذیر است. تکواندو سه سهمیه حضورش در المپیک را با فرزان عاشورزاده، مهدی خدابخشی و سجاد مردانی بدست آورده با این حال آنها که خیالشان جای دیگری است، ترجیح می‌دهند ۲۲۸ روز مانده به المپیک ریو سرشان را با حاشیه سازی برای کم حاشیه ترین رشته سالهای اخیر ورزش ایران گرم کنند.

برخی می گویند پس پرده مصاحبه‌های رنگارنگ علیه فدراسیون تکواندو، برای یک جا به جایی تلاش می شود. گروهی نظر می دهند، منافع برخی تامین نشده و نگرانی آنها جا ماندن از سفرهایی است که انگار به عنوان حق آباد و اجدادی در طالعشان به ثبت رسیده است.

*** داستان از کجا شروع شد؟

تیم ملی تکواندو از گرندپری مکزیک ۲۰۱۵ مزد ماهها تلاش شبانه روزی اش را گرفت. در ایستگاه آخر رقابت‌های انتخابی- امتیازی المپیک، ایران ۳ سهمیه از ۴ سهمیه حضور در ریو ۲۰۱۶ را بدست آورد تا در کنار کره جنوبی موفق ‌ترین کشور دنیا در تکواندو مردان لقب بگیرد. پیش از این در المپیک‌ها از سیدنی گرفته تا پکن و اتن و لندن هیچ وقت پیش نیامده بود که تکواندو تا این اندازه راحت و با اقتدار بلیت‌های المپیک خود را ok کند.

از مکزیک ۲۰۱۵، جام جهانی تکواندو هم برگزار شد. تیم ایران از مرحله گروهی مسابقات به ازبکستان نزدیک (۲۵-۲۶) باخت اما پس از آن بلژیک و آذربایجان را برد تا راه مرحله نهایی را پیدا کند. پیروزی بر روسیه شکست برابر آذربایجان نتیجه اش دوم شدن تیمی بود که۴۸ ساعت قبل المپیکی شدن مردانش را جشن گرفته بود.

با این حال پیروزی آذربایجان با سرمربی ایرانی اش مقابل ایران بهانه ای شد برای انجام مصاحبه‌های گوناگون.
اول رضا مهماندوست که هنوز دلش از سالهای قبل پر بود کادرفنی تیم ایران را محترمانه زیر سوال برد و بعد بیژن مقانلو سرمربی تیم ایران از خجالت آقا رضا محترمانه‌تر درآمد.

این مجادله رسانه ای بیشتر پایه‌های رفاقت دیرینه دو دوست سابق را لرزان می‌کرد چون از نظر فنی نه به آذربایجانی‌ها کمک کرد و نه باعث افزایش روحیه مبارزان ایرانی شد.

تکواندو آذربایجان در جام جهانی مکزیک یک مرتبه طعم شکست برابر مردان بیژن مقانلو را چشید و یکبار پیروز شد. این ذات مبارزه است که یک سر آن پیروزی باشد و سر دیگرش شکست. با تمام این اوصاف نایب قهرمانی ایران در مکزیک اولین نایب قهرمانی تکواندو ایران در رقابت های مذکور نبود. اتفاقا کارنامه تکواندو ایران پر است از نایب قهرمانی‌هایش در جام جهانی.

با این حال باید توجه داشت حریفی که در فینال برابر نفرات دوم اوزان مختلف تیم ایران پیروز شد، پیش از این چه سابقه‌ای داشته است. برخی می‌انگارند که سرمربی ایرانی آذربایجانی‌ها «مالدیو» فوتبال آسیا را تحویل گرفته و آلمان فوتبال اروپا را تحویل داده است.

آذربایجان قبل از حضور مهماندوست هم در المپیک ها حضوری فعال داشت. آنها در آتن با دو نماینده سرشناس خود «نیام الدین پاشایف» و «راشد احمدف» حضور پیدا کردند. احمدف در پکن ۲۰۰۸ تا جمع ۴ مبارز آخر رقابتهای وزن ۸۰- کیلو صعود هم کرد اما مغلوب هادی ساعی شد تا دستش به مدال نرسد.

بعد نوبت به رامین عزیزف رسید. ۸۰- کیلویی که در انتخابی المپیک لندن بالاتر از یوسف کرمی و استیون لوپز قهرمان شد. اتفاقا در این رقابتها مهماندوست سرمربی ایران بود. عزیزف در المپیک لندن هم از خجالت لوپز امریکایی درآمد و شکستش داد.

جالب اینکه تکواندویی که موفقیتش در جام جهانی دستاویزی شده برای کوبیدن جوانان ایرانی، تاکنون–با سرمربی ایرانی اش- فقط یک سهمیه مسجل حضور در المپیک ریو را بدست آورده است و برای سهمیه دوم چشم به مسابقات قاره ای دارد.

*** معتمد کلاهش را قاضی کند

باید از محمد باقری معتمد هم نوشت. جوان مودب تکواندو ایران که در کارنامه اش تا دلتان بخواهد مدال‌های رنگارنگ با ارزش به ثبت رسیده. جوانی که این روزها به بازی گرفته شد تا در بدترین زمان ممکن مورد استفاده قرار بگیرد.

باقری معتمد از اتفاقات بعد از المپیک حرف به میان آورده و اینکه حق و حقوقش را تمام و کمال نگرفته است. این بخش از درد و دل های محمد را می توان با گوش جان شنید و به آنها توجه کرد با این حال در بخش فنی صحبت‌های معتمد باید تامل بسیار کرد.

معتمد می‌گوید مانع حضورش در المپیک ریو شده‌اند حال آنکه خودش بهتر می‌داند، روی شیاپ چانگ مبارزات در تقابل با بهنام اسبقی و ابوالفضل یعقوبی “جا” ماند.

معتمد دوست داشتنی تکواندو با رباط صلیبی پاره، برای این مملکت روی شیاپ چانگ المپیک مبارزه کرد و مدال گرفت. پس چه بهتر که بدون ایجاد تداخل در مسائل، حرفهایش را طبقه بندی سده و در دو بخش فنی و غیرفنی مطرح می‌کرد.
نتایج رقابت‌های انتخابی، مبارزه برابر بهنام اسبقی در جام فوجیره و حتی ناکامی اش برابر ابوالفضل یعقوبی رو برگه‌های داوری به ثبت رسیده اند. جوانی که افتخار این مرزم بوم بوده و هست به یاد ایامی که مادر بزرگوارش را بعد از هر موفقیت به مرقد مطهر حضرت معصومه می‌برد؛ کلاهش را سر تمام نذوراتی که داشت، قاضی کند.

عمر قهرمانی کوتاه است و فرصت برای خدمت به وطن، آب و خاک طولانی.

درخاتمه ضمن بررسی تحلیل فوق به این نتیجه می رسیم که فدراسیون تکواندو که جز موفق ترین فدراسیون های ورزشی کشورمان بعد از انقلاب اسلامی بوده و تاکنون افتخارات بسیاری در عرصه بین المللی برای کشورمان کسب کرده است و بدیهی است رمز موفقیت این امر در ارامش و فضای همدلی است و مدیریت دلسوزانه ان و زحمات تمامی جامعه تکواندو بوده لذا در صورت باخت در یک رویداد می بایست جمعی پیشکسوتان مربیان و قهرمانان اسبق و فعلی تکواتدو بدون پرداختن به حواشی تنها به فکر ایجاد ارامش و بیان نقطه نظرات فنی در جهت تقویت هر چه بیشتر تیم ملی اعم از مجموعه فدراسیون کادر فنی و قهرمانان ان اقدام کنند چرا که یکی از مهترین رومز موفقیت تکواندو همین فضای همدلی و ارامش دران طی سالهای اخیر بوده است

بدون شک بسیاری از قهرمانان و مربیان کشورمان که با افتخار افرینی خود در گذشته مورد احترام مردم و جامعه ورزشی می باسند در چنین مواردی ضمن پرهیز از وارد شدن به حواشی و حفظ حرمت های پیشکسوتان و زحمت کشان تکواندو می بایست به خوبی از خود در فضای عمومی مراقبت کرده تا برای همیشه خاطرات خوش افتخار افرینی انها در اذحان مردم به نیکی باقی  و همیشه به عنوان یک الگو برای نسل اینده باقی بمانند.