ارگونومی و رسانه­های دیجیتال

ارگونومی به مفهوم تطابق و سازگاری محیط کار، ابزار کار و شرایط کار با توانایی های جسمی و روانی انسان هاست. ارگونومی طیف وسیعی از عوامل و شرایط را که بین انسان و کار انطباق ایجاد می‌کند را شامل می‌گردد. تحقیقات در زمینه ارگونومی طراحان را قادر می‌سازد که تجهیزات و شرایط مناسب تر و منطبق تر با وضعیت انسان را ایجاد کنند تا از فشار کار بر بدن افراد بکاهد؛ ازجمله این عوامل کنترل عوامل محیطی مانند نور، دما و صدا می باشد. ازاین ­رو افراد می‌توانند بسیار بهتر و موثرتر در زمان های طولانی عمل کنند. کاربران رایانه در استفاده از رایانه باید به شرایط جسمی خود توجه کامل داشته باشند تا حداکثر کارایی را برای آنها داشته و حداقل آسیب به بدن آنها وارد شود. در این مقوله  نقش ارگونومی فیزیکی و شناختی در رسانه­های دیجیتال بحث خواهد شد.

ارگونومی فیزیکی و رسانه­­های دیجیتال

ارگونومی فیزیکی عموماٌ تمرکز بر خصوصیات بیومکانیکی، آناتومیک، فیزیولوژیک و تن سنجی( آنتروپومتریکِ )انسان دارد. این شاخه از دانش ارگونومی همچنین تأثیر عوامل فیزیکیِ محیطی (مانند گرما، نور، صدا و لرزش) را بر کارائی و عملکردِ افراد، مورد بررسی قرار می دهد. باید توجه داشت هنگام طراحی و کار با رسانه های دیجیتال عوامل مذکور مورد توجه قرار گیرد.

رایانه و ارگونومی فیزیکی

از نظر فیزیکی شرایط نشستن پشت صندلی و استفاده از اینترنت بسیار مهم است. کاربران هرچقدر هم که از صندلی و وسایل ارگونومیک استفاده کنند بازهم استفاده از دست­ها، نحوه قرار گیری پاها فاصله صفحه نمایش از بدن باید طبق استاندارد باشد. ناراحتی گردن و کمر شایع­ترین علائم کار با رایانه است. طبق آمار حدود ۷۵ درصد کاربران رایانه هرچندوقت یکبار دچار کمر دردهای ناحیه کمر و درد گردن و شانه می­شوند. لذا استفاده از صندلی مخصوص رایانه که ارتفاع آن طوری تنظیم شود که ستون فقرات آسیبی نرسد لازم است.

عرض پشتی صندلی باید حداقل ۳۲ تا ۳۶ سانتیمتر و ارتفاع آن حداقل ۹۵ تا ۱۱۰ سانتیمتر باشد. پشتی صندلی باید قوس مقعر داشته باشد تا گودی کمر به راحتی در آن جای بگیرد. مطابق شکل شکل ۱ صندلی مورد استفاده می بایست قابل تنظیم بوده و ارتفاع آن با ارتفاع میز متناسب باشد. صندلی های مورداستفاده در کار با رایانه بهتر است دسته دار و دسته آن با ارتفاع میزکار مطابقت داشته باشد. شیب ۵ تا ۱۵ درجه کف صندلی تمایل به جلو و عقب را امکانپذیر می سازد. پایه و چرخ های صندلی باید محکم و استاندارد درنظر گرفته شود.ارتفاع از سطح زمین، عمق و پهنای نشیمن گاه صندلی باید استاندارد بوده و حداقل عرض آن ۴۰ سانتیمتر باشد. لایه داخلی روکش صندلی  ۲ تا ۳ سانتیمتر ضخامت داشته و پشتی صندلی کمی قابل انعطاف باشد. چرخ صندلی باید قابلیت حرکت بر جنس کفپوش اتاق را داشته باشد.